Alnus (aulne - els)

Vendredi 14 novembre 2014

  • Dit jaar werden de elzen in het Moeraske goed in de gaten gehouden. Tot nu toe was els als waardplant een beetje onderbelicht gebleven. Een twintigtal nieuwe relaties werden toegevoegd in de fiche van Alnus glutinosa
    .
    Enkel Quercus (Chêne - eik) en Salix (Saule - wilg) hebben momenteel meer waargenomen gasten, dankzij het grote aantal gallen die op deze planten werden aangetroffen.(www.cebe.be/galles)

    Els doet het wel erg goed wat aantal waargenomen bladmijnen (10) en bastaardrupsen (5) betreft. (Meer cebe-mijnen op www.cebe.be/Mines en rupsen op www.cebe.be/chenilles)



    Heterarthrus vagans (elzeschijfmineerwesp) is zo één van die nieuwigheden, te herkennen aan de nerfoverschrijdende, enkele blaasmijn waarin de larve begonnen is aan een schijfvormig cocon (Moeraske, november 2014).


    In het Moeraske staan de elzen veelvuldig aan de Harense kant. Het nieuwe stormbekken is omzoomd met aangeplante Alnus incana (Aulne blanc - witte els) en Alnus cordata (Aulne de Corse - hartbladige els). Meer verspreid en spontaan in het Moeraske is Alnus glutinosa (Aulne glutineux - zwarte els)



    In de rioolgracht die werd gegraven naast de nieuwe verkaveling in Haren (Verdunstraat - Groene wandeling) hebben deze verschillende elzensoorten zich op één jaar tijd rijkelijk uitgezaaid. Ook, de in het wild zeldzame, hartbladige els die nog niet in de cebe-inventaris was opgenomen, slaagde daar in.

    Dit brengt ons meteen bij Els als pioniersplant op vochtige plaatsen. Vaak wordt de plant in één adem genoemd met de stikstofbindende bacterie Frankia alni (elzengalziekte). Die werd hier nu ook voor het eerst gefotografeerd. Ze stelt het wortelgestel van de Els in staat stikstof uit de lucht op te nemen en zo gronden geschikt te maken voor andere loofbomen. De zaailingen van Els hebben veel licht nodig, zodat die uiteindelijk zelf weer plaats moeten ruimen... (en.wikipedia.org).
    Van de schadelijke 'ziekte' Phytophtora alni ¹ die in opmars is, vonden we nog geen sporen.


    ¹ Di Prinzio J., Chandelier A., Henrotay F., Claessens H. [2013 ] La maladie de l'aulne en Wallonie : évolution depuis son émergence. Forêt Wallonne 124. 3-19 - See more at: http://www.gembloux.ulg.ac.be/gestion-des-ressources-forestieres-et-des-milieux-naturels/la-maladie-de-laulne-en-wallonie-evolution-depuis-son-emergence/#sthash.estkUIEZ.dpuf (pdf)


  • zaailingen els, Haren-Moeraske 11/2014

Début